Ik loop naar boven en start met het controleren van mijn spullen. Statief, check, draadloze microfoon, check, volle batterijen, check, licht set, check, volle accu’s, check, gimbal, check en natuurlijk niet te vergeten mijn fijne Sony Z90 camera waar je die prachtige beelden mee kunt maken, check. Ik verheug me erop om straks te mogen filmen in de bakkerij.

Het kneden van het deeg, mooi scherptediepte schots van rijen dampende broodjes en een prachtige shot van een trotse bakker die het heerlijk ruikende verse brood uit de hete oven haalt. Maar nog meer verheug ik me om het prachtige verhaal van bakker van Stee te horen, over de geschiedenis van de bakker en zijn liefde voor het bakkersvak. Ik zeul mijn tassen de trap af en leg ze achter in de auto. In mijn zak gaat mijn mobiel, het is een appje van een nieuwe deelnemer voor de workshop filmen en monteren op je telefoon en stuur enthousiast de datum door waarop ik nog 1 plekje heb. Ik kijk naar de vier enorme tassen in de achterbak.

Graag maak ik een kwalitatief goed shot met perfect audio, maar denk tegelijkertijd terug aan afgelopen weekend. Ik liep langs de BAVO school waar enorme rookwolken uit het dak sloegen en er rijen brandweerwagens met groots materieel stonden te blussen. Ik had alleen mijn mobiel op zak en twijfelde geen moment. Tuurlijk maakt mijn Z90 betere shots maar ik neem mijn iPhone in 2 handen en film 6 mooie, rustige shots. Ik bel mijn oude werkgever en tien minuten later staat mijn filmpje op de website van NH Nieuws. Ik denk terug aan die uitspraak die ik laatst hoorde: “de beste camera die je hebt, is de camera die je bij je hebt”. Het is waar het gaat om het moment dat je pakt.